Opel Zafira B (lub Zafira II) to jeden z bardziej udanych i funkcjonalnych minivanów. Oprócz przestronnego wnętrza samochód może pochwalić się jeszcze niezawodnymi silnikami. Co jeszcze ciekawego oferuje niemieckie auto? Na co zwracać uwagę podczas przedzakupowych oględzin? Jakich usterek trzeba się obawiać? Na te pytania odpowiadamy w tekście.
Sylwetka modelu
Opel Zafira B to minivan przeznaczony dla dużej lub małej rodziny. Samochód może też sprawdzić się w małej firmie, w której od czasu do czasu trzeba przewieść coś cięższego. Zaledwie 4 % egzemplarzy dostępnych na polskim rynku pochodzi z krajowych salonów. Zdecydowana większość to samochody sprowadzone, wśród których znajdziemy niewiele zadbanych sztuk.
Auto pojawiło się na rynku w 2005 roku. W 2008 konstrukcja została poddana modernizacji. Zmiany widać głównie z przodu, gdzie projektanci Opla zdecydowali się na przemodelowanie grilla, zderzaka i reflektorów. Auto otrzymało też przestylizowane tylne lampy. Przeprowadzono jeszcze kilka kosmetycznych zmian w palecie silnikowej. Opel Zafira B był produkowany w Niemczech oraz w Polsce aż do 2014 roku, linie montażową w kraju zamknięto jednak kilka lat wcześniej. W międzyczasie od 2011 roku równolegle wytwarzano też kolejną generację auta – Zafirę C.
Najtańsze egzemplarza Zafiry B na portalach aukcyjnych kosztują już od 2 tys. zł. Niestety większość sztuk, których wartość nie przekracza 10 tys. zł to samochody po poważnych wypadkach. Nie jeżdżą o własnych siłach i nie wiadomo czy uda się je przywrócić do stanu pierwotnego. Za kilkanaście tys. zł da się już znaleźć samochód, który odpala. Jego historia serwisowa i bezwypadkowość będą jednak mocno wątpliwe. Na bezpieczny i sprawdzony egzemplarz warto przygotować co najmniej 20 tys. zł. Im wyższa cena tym oczywiście pewniejsza sztuka i świeższy rocznik. Polecamy głównie auta z polskich salonów, ale i wśród sprowadzanych też da się znaleźć zadbane sztuki.
Stylistyka i wersje nadwoziowe
Design Opla Zafiry B nie wzbudza wielu emocji, ale nie o to tutaj chodzi. Porównując samochód do poprzednika wyraźnie widać, że jest jego stylistyczną kontynuacją. Najbardziej charakterystyczne cechy to grill z chromowanymi listwami, ostre kanty (typowe dla modeli Opla z tamtego okresu), duże logo i chromowana listwa na klapie bagażnika. Próżno szukać tutaj agresji czy ekstrawagancji, design tego modelu jest bardzo zachowawczy. Pomimo tego sylwetka auta po faceliftingu nie zdążyła się jeszcze opatrzyć i nadal wygląda świeżo. Bagażnik Zafiry oferuje imponującą przestrzeń. Przy rozłożonych trzech rzędach siedzeń jego pojemność to zaledwie 140 l, ale po złożeniu kolejnych rośnie najpierw do 645 l, a następnie do 1820 l.
Wnętrze
Jakość materiałów użytych do wykończenia wnętrza jest na średnim poziomie, podobnie jak ich spasowanie (po liftingu wprowadzono poprawki). Jest jednak trochę lepiej niż u francuskich rywali. Fotele są stosunkowo wygodne, siedziska mogłoby być jednak odrobinę dłuższe. W topowych wersjach auta problem ten rozwiązano stosując wysuwane podparcie ud (oferowane w ramach wyposażenia opcjonalnego). Ciekawym gadżetem, również dokupowanym dodatkowo jest rząd 5 schowków ukrytych w suficie auta. W boczkach drzwi są przyzwoitej wielkości kieszenie podobnie jak schowek po stronie pasażera. Wszystkie wersje są wyposażone w 7 miejsc. Dwa dodatkowe fotele składają się głęboko w podłodze bagażnika i nie ograniczają jego pojemności. Fotele łatwo składać i przesuwać i nie ma potrzeby wyjmowania ich z samochodu.
Wersje silnikowe
Silniki benzynowe
Motor 1,6 Twinport (105 KM) rozpędza niemieckiego minivana do setki w 14,3 s. Mocniejsze wersje 1,6 l (115-120 KM) robią to o około sekundę lepiej. Nie cierpią na poważne problemy eksploatacyjne, ale jak widać po osiągach niezbyt dobrze radzę sobie z rozpędzaniem auta. Szczególnie jeżeli podróżujemy z kompletem pasażerów i bagażami na pokładzie.
W środku stawki jest silnik 1,8 l (120-140 KM). Osiągi Zafiry B z takim motorem to 11,5-12 s do 100 km/h. Jest trochę lepiej niż w przypadku słabszych silników, ale trzeba się też pogodzić z możliwością nadmiernej konsumpcji oleju. Z autem najlepiej radzi sobie turbodoładowana jednostka 2-litrowa generująca moc od 200 do 240 KM. Zapewnia osiągi na poziomie 7,8-9 s. Trudno mieć zastrzeżenia do trwałości tej konstrukcji. Wszystkie wymienione wyżej motory z wyjątkiem podstawowych wszystkich wariantów 1,6 l i 1,6 Twinport współpracują z instalacjami LPG.
Jednostka 2,2 Direct (150 KM, od 0 do 100 km/h auto z takim silnikiem przyspiesza w 10,6 s) ma bezpośredni wtrysk paliwa. Montaż instalacji LPG jest droższy, a jednostka napędowa oprócz gazu zużywa również benzynę. Spotykane są też przypadki przedwczesnego wyeksploatowania łańcucha rozrządu w tym silniku.
Na niektórych rynkach dostępne były również wersje z seryjnym zasilaniem CNG i LPG. Jednostki na ten pierwszy typ paliwa mają pojemność 1,6 l i są oferowane w wersjach wolnossących (94 lub 97 KM) oraz w turbodoładowanej o mocy 150 KM. Ta ostatnia zapewnia przeciętne osiągi – pierwsza setka pojawia się na prędkościomierzu po 11,4 s. Słabsze kiepsko radzą sobie z autem – przyspieszenie do 100 km/h w około 17 s. Stacji z CNG jest w Polsce niewiele i tego typu wersji na rynku również. Dostępna jest też odmiana 1,8 LPG ecoFlex (136-140 KM). Setkę osiąga w 11,5 s i może konsumować nadmierne ilości oleju silnikowego. Poza tym trudno mieć do odmian zasilanych CNG i LPG inne zastrzeżenia.
Silniki Diesla
Podstawowy silnik diesla to 1,7 CDTI (110-125 KM). Auto z takim motorem rozpędza się do 100 km/h w 12,3-14,1 s w zależności od mocy. W jednostkach tych najczęściej zawodzi turbosprężarka lub zawór sterujący jej pracą.
Topowe silniki wysokoprężne 1,9 CDTI (120-150 KM) są uznawane za jedne z najtrwalszych dostępnych na rynku. W wersji 150-konnej spotykane są jednak przypadki problemów z nietrwałymi klapami w kolektorze ssącym oraz ze szwankującym zaworem recyrkulacji spalin (EGR).
Największym zainteresowaniem cieszą się silniki wysokoprężne 1,9 CDTI o mocach od 100 do 150 KM. Niezależnie od mocy są godne uwagi.
Układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy
Zawieszenie jest bardziej sztywne niż komfortowe. Osoby ceniące sobie przede wszystkim wygodną jazdę powinny wybrać konkurencyjne Renault Scenic II. Trwałość zawieszenia nie budzi zastrzeżeń. Układ kierowniczy nie należy do szczególnie precyzyjnych. W przednim zawieszeniu zastosowano kolumny resorujące, a z tyłu belkę skrętną. Z przodu i z tyłu są tu tarcze hamulcowe.
Warianty wyposażenia
Opel Zafira B był oferowany między innymi w następujących wersjach wyposażenia: Essentia, Enjoy, Family, 111, Cosmo, OPC Line, OPC Line 2 oraz OPC. Podstawowa wersje Essentia ma na pokładzie między innymi takie gadżety jak: elektrycznie sterowane zewnętrze lusterka, materiałowa tapicerka, elektrycznie otwierane przednie szyby, nadmuch ciepłego/zimnego powietrza na tylny rząd siedzeń, ABS, przednie i boczne poduszki powietrzne oraz 16-calowe stalowe felgi. Klimatyzacja wymaga już dopłaty, nawet w podstawowej wersji manualnej.
Z najciekawszych opcji wyposażenia dodatkowego warto wspomnieć o: częściowo skórzanej tapicerce, panoramicznym dachu, fotelach z regulacją długości siedzisk, nawigacji, automatycznej klimatyzacji, wielofunkcyjnej kierownicy, systemie audio odtwarzającym pliki MP3, a także o tempomacie i reflektorach biksenonowych. Dostępny był też system automatycznego poziomowania tylnego zawieszenia oraz aluminiowe felgi (o rozmiarze od 16 do 18 cali). Na rynku wtórnym łatwo dostać dobrze wyposażony egzemplarz, sporo część z nich będzie posiadać nawigację.
Opony
Do samochodów marki Opel Zafira (B), w zależności od typu silnika, oryginalnymi rozmiarami opon są 195/65 R15 i 205/55 R16, a opcjonalnie można zamontować oponę o rozmiarze 225/45 R17 i 225/40 R18. Jedynie do tego modelu z silnikiem 2.0 Turbo OPC oryginalnie montowane się opony 225/40 R18 lub opcjonalnie 235/35 R19.
Najczęstsze usterki
Sporo problemów przysparza filtr cząstek stałych, który zapycha się nie tylko w egzemplarzach użytkowanych w mieście. Te ostatnie są jednak bardziej narażone na problemy. Wielu użytkowników pozbywa się filtra. Jest to niezgodne z prawem, ale też ani diagnosta przy badaniu technicznym, ani policjant podczas kontroli drogowe nie sprawdzają jego nieobecności.
Użytkownicy Opla Zafiry B skarżą się na problemy z urządzeniami pokładowymi, źródłem kłopotów jest najczęściej moduł komfortu. Często na elementach nadwozia pojawiają się pierwsze ślady korozji. Póki co to bardziej problem estetyczny. W egzemplarzach z manualną skrzynią biegów uszkodzeniu ulegają jej łożyska. Przed zakupem warto zwrócić uwagę na stan ręcznej skrzyni biegów. Z kolej sztuki ze zautomatyzowaną przekładnią Easytronic miewają awarie z modułem sterującym. Trwałością nie może pochwalić się też skraplacz klimatyzacji.
Według raportów niezawodności instytutu TÜV przeprowadzonych w 2017 roku na samochodach 10- i 11-letnich, Opel Zafira B zajął 26. lokatę na 86 pozycji. Najlepiej wśród kompaktowych minivanów wypadła Toyota Corolla Verso, która uplasowała się na bardzo wysokim 2. miejscu. Najgorszy rezultat uzyskało Renault Scenic, które zajęło dopiero 76 lokatę.
Bezpieczeństwo
Opel Zafira B został przetestowany przez Euro NCAP w roku 2005. Za ochronę osób dorosłych auto otrzymało 5 na 5 gwiazdek, za ochronę pieszych 4 na 5 gwiazdek, a w kategorii bezpieczeństwa dzieci 2 na 4 gwiazdki. To bardzo dobre wyniki, nieznacznie lepsze niż u aut głównych konkurentów. Renault Scenic II uzyskało gorszy rezultat tylko w kategorii ochrony dzieci – 3 na 5 gwiazdek. Znacznie gorzej wypadł Volkswagen Touran I. Samochód uzyskał 5 na 5 gwiazdek za ochronę osób dorosłych i 3 na 4 gwiazdki za ochronę pieszych. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jego testy były przeprowadzone w 2003 roku jeszcze przed zmianą kryteriów sprawdzania.
Konkurenci
Głównym konkurentem Opla Zafiry B jest Renault Scenic II. Jego główne zalety to komfortowo zestrojone zawieszenie i bardzo wygodne fotele, dzięki czemu można pokonać nawet dystans kilkuset kilometrów bez nadmiernego przemęczenia. Kolejne zalety Scenica to dobry stosunek ceny do tego co oferuje i przystępne ceny części. Mocną stroną francuskiej konstrukcji jest też duża przestronność (zwłaszcza wydłużonej wersji Grand) i wiele praktycznych rozwiązań. Wady Renault Scenic II to przede wszystkim utrata wartości oraz poważne usterki w silnikach Diesla spowodowane za rzadką wymianą oleju. Swego czasu producent zalecał serwis olejowy co 30 tys. km. Przezorni użytkownicy robią go co 10-15 tys. km.
Kolejnym istotnym konkurentem Zafiry jest Volkswagen Touran I. Ma dobrze spasowane elementy we wnętrzu, ale mimo to można mieć zastrzeżenia do ich jakości. Jego atutem jest też mniejszy spadek wartości i bogate wyposażenie. Do wad należy zaliczyć awaryjne silniki zarówno benzynowe jak i wysokoprężne. W późniejszym okresie produkcji problemy zostały jednak rozwiązane. Touran jest też dość drogi w porównaniu do konkurentów i ma niezbyt wyszukany design.
Podsumowanie
Opel Zafira B to jeden z reprezentantów niemieckich minivanów klasy kompaktowej. Sprawdzi się przede wszystkim w przypadku średniej czy nawet sporej rodziny. Jego największe zalety to duża przestronność, trzeci rząd siedzeń i atrakcyjna cena. Atutem tego modelu są również stosunkowo niskie ceny części zamiennych, atrakcyjne opcje wyposażenia dodatkowego, mocne topowe jednostki benzynowe i trwałe diesle CDTI.
Jego wady to jak na minivana zbyt sztywne zawieszenie, średnia jakość materiałów użytych do wykończenia wnętrza, zachowawczy design, uciążliwe usterki urządzeń pokładowych i nietrwałe skrzynie biegów.
Ci, którzy decydują się na jednostkę benzynową nie mają łatwego zadania. Podstawowe silniki 1,6 l są niezawodne, ale nie radzą sobie z rozpędzaniem auta. Motory 1,8 l zużywają nadmierne ilości oleju silnikowego, a jednostka 2,2 Direct ma problematyczny łańcuch rozrządu i wymaga specjalnej instalacji gazowej. Najlepsze są generujące moc 200-240 KM warianty 2,0 Turbo – trzeba pogodzić się z wysokim spalaniem, ale tolerują gaz. Niestety nie ma ich zbyt wiele na rynku. W przypadku dieslu wybór jest znacznie prostszy. Silnik 1,7 CDTI lepiej odpuścić na rzecz motoru 1,9 CDTI. Szczególnie niezawodna jest wersja 120-konna.
Najtańsze egzemplarze Opla Zafiry B można kupić już za około 2 tys. zł. Decydując się na takie auto, trzeba się jednak liczyć z tym, że będzie to samochód po poważnym wypadku, który można odebrać od sprzedającego tylko na lawecie. Mając do wydania nie więcej niż 10 tys. zł trudno będzie znaleźć w pełni sprawny egzemplarz. Większość aut do 20 tys. zł to sztuki po wypadkach, ale już naprawione. Na samochód w dobrej kondycji trzeba przeznaczyć co najmniej 20 tys. zł. Najdroższe egzemplarze wyceniono na około 50 tys. zł. Najbardziej zadbane sztuki zwykle pochodzą z polskich salonów, ale i wśród sprowadzonych też zdarzają się propozycje godne uwagi.
