Fiat Bravo II nigdy nie cieszył się tak dużą popularnością jak jego niemieccy, czescy, francuscy czy japońscy rywale. Pomimo atrakcyjnej ceny samochód nie znalazł zbyt dużo nabywców na rynku pierwotnym. Na rynku wtórnym kompaktowy włoski hatchback jest za to ciekawą alternatywą dla znacznie droższych aut konkurencji.
Sylwetka modelu
Samochód po raz pierwszy pojawił się w 2007 roku na targach motoryzacyjnych w Genewie zastępując oferowane wcześniej Stilo. Pierwsza generacja modelu Bravo była produkowana w latach 1995-2001, samochód oferowano wówczas jako 3-drzwiowego hatchbacka, a rolę 5-drzwiowej wersji pełniła Brava. Trzy lata po premierze auto przeszło pierwszy facelifting. W ramach modernizacji przemodelowano między innymi przedni zderzak, reflektory oraz atrapę chłodnicy. Zmiany są ledwo zauważalne. W 2014 roku samochód przeszedł kolejną modernizację. Tym razem zmiany były już znacznie bardziej zaawansowane, ale nadal bez większych fajerwerków. Przemodelowano reflektory, tylne lampy, zderzaki, w ofercie pojawiły się nowe wzory felg, a także kolejne kolory tapicerek. Zastosowano też kilka subtelnych zmian we wnętrzu.
Co ciekawe, samochodu był oferowany do 2016 roku, ale od roku 2014 już tylko na ograniczonej liczbie rynków. Do 2014 roku był wytwarzany we Włoszech i w Brazylii, a po ostatniej modernizacji już tylko w tej drugiej fabryce. Co ciekawe, na tej samej płycie podłogowej oprócz Bravo II włoski koncern zbudował jeszcze Lancię Deltę oraz Alfę Romeo Giuliettę. W Polsce i w większość krajów europejskich jego miejsce zajął nowy model Tipo II. Następca oferuje lepsze wyposażenie, ale przede wszystkim więcej wersji nadwozia. Fiat Bravo II był dostępny tylko jako 5-drzwiowy hatchback. Tipo II jest oferowany jako hatchback, sedan, a także kombi. Klienci mają więc znacznie większy wybór.
28 listopada 2017 roku na największym portalu aukcyjnym w Polsce było około 630 sztuk tego modelu. Niewiele ponad 160 z nich pochodzi z polskich salonów, reszta egzemplarzy to samochody sprowadzone, głównie z Niemiec, Anglii i Francji lub z Włoch. Najtańsze auta są oferowane na internetowych aukcjach już za niecałe 6 tys. zł. Niestety wymagają one napraw blacharskich, a często też i mechanicznych. Na zadbany egzemplarza trzeba przeznaczyć co najmniej 13 tys. zł. Kupowanie tańszych samochodów to spore ryzyko. Najdroższe bogato wyposażone sztuki to wydatek ponad 35 tys. Zazwyczaj są to dobrze utrzymane wozy z niewielkimi przebiegami.
Stylistyka i wersje nadwoziowe
Fiat Bravo II był i jest jednym z najtańszych samochodów w swoim segmencie, biorąc pod uwagę ten fakt jego stylizacja to prawdziwy majstersztyk. Nawet osoby, które nie są zwolennikami włoskiej motoryzacji nie mogą obiektywnie stwierdzić, że auto wygląda źle. W końcu to projekt jednego z najsłynniejszych designerów, Włocha Giorgetto Giugiaro. To samochód, którego nie da się pomylić z żadnym innym modelem tej klasy.
W przedniej części nadwozia wyróżnia się dyskretny podłużny grill oraz dynamicznie wyglądające reflektory lekko nachodzące na przednie błotniki i maskę. Przód wyraźnie nawiązuje do kultowego modeli Maserati jak 3200 GT czy GranSport. W ciekawy sposób zaprojektowano również linię boczną auta, a szczególnie szyby drzwi – przednia jest wyraźnie większa od tylnej, co dodaje sylwetce więcej dynamiki. Oryginalnie wyglądają również zaokrąglone tylne lampy.
Wnętrze
Deskę rozdzielczą, boczki drzwi oraz fotele wykonano z bardzo przeciętnej jakości materiałów. Zastrzeżenia można mieć jeszcze do spasowania elementów wnętrza. Trzeba pamiętać jednak o tym, że samochód jako nowy było oferowany w znacznie atrakcyjniejszej cenie niż auta niemieckie czy japońskie, co wymagało oszczędności na materiałach wykończeniowych. Obsługa urządzeń pokładowych jest bardzo prosta i intuicyjna, nie mamy do niej poważniejszych zastrzeżeń. Bagażnik Fiata Bravo II ma pojemność 400 l, a po złożeniu tylnych foteli przestrzeń ta rośnie do 1175 l. Dzięki składanym nie tylko oparciom ale i siedzeniom podłoga bagażnika po kompletnym złożeniu tylnej kanapy jest niemal idealnie równa.
Fotele są całkiem wygodne i dość dobrze trzymają na boki podczas pokonywania zakrętów. Jedyne zastrzeżenia można mięć właściwie tylko do siedzisk, które mogłyby być trochę dłuższe. Będzie to szczególnie odczuwalne w dłuższych trasach. Dobrze, że podparcie kierowcy ma regulację odcinak lędźwiowego, bo w autach budżetowych nie jest to wcale takie oczywiste. Miejsca w przednim rzędzie jest w sam raz nawet dla osób o wyższym wzroście, ale kiedy fotele z przodu są mocno odsunięte, z tyłu robi się już dość ciasno.
Wersje silnikowe
Na rynku aut używanych dominują wersje wysokoprężne, jest ich około 360 egzemplarzy. Samochody z silnikami benzynowymi stanowią niecałe 270 sztuk. Aut z instalacją gazową jest zaledwie 38.
Silniki benzynowe
Podstawowa jednostka benzynowa dostępna w Fiacie Bravo II to wolnossący motor o pojemności 1,4 l, który generuje moc 90 KM. Niestety samochód z takim silnikiem zupełnie się nie sprawdza, szczególnie w trasie, kiedy chcemy coś wyprzedzić, ale i w mieście przydałoby się jednak trochę więcej mocy. Auto w takiej wersji osiąga ,,setkę’’ w 12,5 s. Poza tym odmiana ta nie może pochwalić się zbyt wysokim poziomem trwałości, zużywa spore ilości oleju silnikowego.
Według nas znacznie lepszym wyborem będzie turbodoładowany silnik o pojemności 1.4 l, który jest dostępny w trzech wariantach mocy: 120- (1.4 T-Jet), 140- (oferowany jako 1.4 Multiair Turbo) oraz 150-konnym (1.4 T-Jet). Najsłabsza rozpędza samochód do 100 km/h w 9,6 s, a topowa robi to w 8,2 s. Niestety i te motory nie należą do szczególnie niezawodnych, spotykane są w nich przypadki samoistnego uszkodzenia turbosprężarki. Z kolei odmiana Multiair miewa jeszcze problemy z zaworami. Mimo wszystko naszym zdaniem najbardziej godne uwagi są wersje 120- i 150-konna.
Silniki Diesla
Jedną z największych zalet tego modelu oprócz nowoczesnej, ponadczasowej stylizacji są rewelacyjne silnik Diesla. Podstawowy motor to jednostka 1.6 Multijet generująca moc 90, 105 lub 120 KM. Ta najsłabsza osiąga ,,setkę’’ w 13,1 s, czyli w dość kiepskim czasie. Do tego nie może pochwalić się zbyt dobrą dynamiką przy wyższych prędkościach, dlatego zdecydowanie odpada. Znacznie lepszą propozycją jest pozornie niewiele mocniejsza odmiana 105-konna, która rozpędza Bravo II do 100 km/h w 11,3 s. Nie są to co prawda sportowe osiągi, ale taki silnik umożliwia już bezpieczne wyprzedzanie aut w trasie. Najlepszą wersją jest jednak odmiana 120-konna. W tym przypadku sprint do ,,setki’’ trwa 10,5 s.
W ofercie dostępny był jeszcze nieco starszy silnik 1.9 Multijet oferowany w trzech odmiana o mocy 90, 120 oraz 150 KM. Najsłabsza wersja osiąga 100 km/h w 12,5 s, a topowa robi to w 9,2 s. Bardziej wymagający mają do wyboru jeszcze motor 2.0 Multijet generujący 165 KM, który katapultuje Bravo II do ,,setki” w 8,2 s, a to już bardzo dobry wynik. Szczególnie jak na diesla.
Motory Fiata to niezawodne konstrukcje, jednak i tutaj zdarzają się problemy, szczególnie z klapkami w kolektorze ssącym. Spotykane są również kłopoty z układem recyrkulacji spalin EGR – dotyczy to głównie jednostki 150-konnej 1.9 Multijet. Zdarzają się też wycieki oleju silnikowego, ale poza tym trudno zarzucić im inne poważne usterki, które wynikają z niedopatrzenia producenta lub wad fabrycznych.
Mogą co prawda zdarzać się problemy z wtryskiwaczami, dwumasowym kołem zamachowym czy turbosprężarką, ale wynika to przede wszystkim z faktu, że najstarsze egzemplarze Bravo II mają już około 11 lat i często spore przebiegi. Szczególnie dotyczy to sztuk jeżdżących we flotach, na przykład w służbie policji. Przed zakupem konkretnego auta radzimy odwiedzić serwis, podłączyć samochód do komputera i zlecić mechanikowi sprawdzenie wszystkich podzespołów osprzętu silnika. Pomoże to uniknąć przykrych niespodzianek po zakupie.
Układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy
Nastawy zawieszenia auta zestrojono dość komfortowo, a układ kierowniczy nie jest zbyt precyzyjny. Co ciekawe, po naciśnięciu przycisku ,,CITY” wspomaganie kierownicy zaczyna działać intensywniej, dzięki czemu można nią znacznie lżej obracać. To gadżet, który docenią przede wszystkim kierowcy przemieszczający się głównie po mieście. Pomoga w trakcie parkingowych manewrów.
Charakterystyka prowadzenia tego modelu zdecydowanie przypadnie do gustu kierowcom preferującym spokojną, komfortową jazdę, a nie dynamiczne pokonywanie zakrętów. Trochę szkoda, bo sylwetka auta sugeruje, że mamy do czynienia z wozem o sportowej charakterystyce. W przedniej części zawieszenia zastosowano kolumny resorujące, a z tyłu belkę skrętną. To trwałe rozwiązania, które nie powinny przysparzać poważnych problemów w eksploatacji. W egzemplarzach z większymi przebiegami wymiany mogą wymagać już co prawda elementy metalowo-gumowe, ale w żadnym aucie nie są one wieczne.
Wszystkie wersje Fiata Bravo II mają tylko napęd na przednią oś, układ 4×4 zdecydowanie podwyższył by cenę auta, które nie byłoby już tak atrakcyjne w zakupie. Do wyboru są trzy skrzynie biegów: 5- i 6-stopniowy manual oraz 6-biegowa skrzynia zautomatyzowana. W układzie hamulcowym zarówno z przodu jak i z tyłu zastosowano tarcze hamulcowe. Obecnie w segmencie C to już raczej norma. Układ działa bardzo skutecznie, a to duży plus jak na samochód budżetowy.
Warianty wyposażenia
Fiat Bravo II był oferowany w następujących wersjach wyposażenia: Fresh, Active, Dynamic, Emotion, Sport, Pop, Easy, Street, Estiva+ oraz MyLife. Najciekawsze elementy dostępne na liście opcji w tym modelu to między innymi: nawigacja, wielofunkcyjna kierownica, automatyczna klimatyzacja, ABS, ESP, elektrycznie otwierane szyby i regulowane oraz składane lusterka, czujniki parkowania, 6 poduszek powietrznych, reflektory ksenonowe, skórzana tapicerka, 18-calowe felgi ze stopów lekkich, usportowione zawieszenie, 8-głośnikowy system audio z możliwością odtwarzania plików Mp3 oraz panele deski rozdzielczej wykonane z materiału przypominającego włókno węglowe.
Dostępny jest też system Blue&Me korzystający z transmisji danych przez Bluetooth, dzięki któremu możemy wysyłać SMS-y, dzwonić, obsługiwać radio, a wszystko to za pośrednictwem głosu. To z pewnością jeden z najciekawszych i najbardziej przydatnych gadżetów multimedialnych w tym modelu. Niestety poza nim nie ma co liczyć na innowacyjne ,,fajerwerki’’.
Porównując wyposażenie Fiata Bravo II do większości konkurentów, włoski hatchback nie wypada tak korzystnie. Wynika to jednak z faktu, że inżynierowie firmy po prostu chcieli stworzyć auto, które będzie przede wszystkim tanie w zakupie, a to niestety wyklucza gadżety, innowacyjne rozwiązania czy nowe technologie. Poprzednik, model Stilo ze względu na wysoką cenę nie cieszył się zbyt dużą popularnością na rynku pierwotnym.
Najczęstsze usterki
Najwięcej problemów w eksploatacji tego modelu sprawia elektryka, a szczególnie system audio oraz klimatyzacja. Zdarzają się też inne problemy z elementami wyposażenia. Warto przez zakupem konkretnego egzemplarza sprawdzić czy w aucie wszystko działa jak należy. Użytkownicy skarżą się jeszcze na nietrwałe skrzynie biegów M32, w których dość szybko wyeksploatowaniu ulegają łożyska. Warto po zakupie auta od razu wymienić olej przekładniowy. To dość tania czynność serwisowa, a w wielu przypadkach potrafi wydłużyć życie skrzyni. Zawieszenie auta jest dość trwałe.
Zbyt wysokim poziomem trwałości nie może pochwalić się również powłoka lakiernicza. Jest bardzo wrażliwa na zarysowania i zdecydowanie zbyt cienka. Co ciekawe, Fiat Bravo II nie jest pod tym względem odosobnionym przypadkiem, bo problem dotyczy wielu współczesnych aut kompaktowych i nie tylko, nawet znacznie droższych. Typową przypadłością tego modelu są jeszcze nieszczelne reflektory. Gdy na dworze pada deszcz lub po prostu jest wilgotno parują.
Według badań niezawodności niemieckiego instytutu TÜV przeprowadzonych w 2016 roku na autach 6- i 7-letnich, Fiat Bravo uplasował się na odległym 105. miejscu na 116 pozycji. Spośród samochodów kompaktowych najlepiej wypadła Toyota Auris, którą sklasyfikowano na bardzo wysokiej 5. pozycji. Z kolei najgorszy wynik uzyskał Citroen C4 zajmując 113. lokatę.
Bezpieczeństwo
Fiat Bravo II został przetestowany przez niezależny instytut sprawdzający poziom bezpieczeństwa Euro NCAP w roku 2007, ogólny wynik tego modelu to 5 na 5 gwiazdek. Za ochronę osób dorosłych auto otrzymało notę 5 na 5 gwiazdek a za ochronę pieszych 2 na 4 gwiazdki. Z kolei poziom bezpieczeństwa dzieci został oceniony na 3 na 5 gwiazdek. To bardzo dobre wyniki biorąc pod uwagę fakt, że samochód został zaprojektowany z myślą o atrakcyjnej cenie. Nie jest co prawda autem typowo budżetowym jak modele Dacii, ale w porównaniu do większości konkurentów za takie trzeba go uznać.
Konkurenci
Alternatywą dla Fiata Bravo II może być między innymi Opel Astra H. Jego główną mocną stroną jest przede wszystkim duży wybór niezawodnych silników, zarówno benzynowych jak i wysokoprężnych. Auto trzeba pochwalić jeszcze za atrakcyjną cenę zakupu i niskie koszty eksploatacji. Jego dużą zaletą jest również mnogość wersji nadwozia. Samochód oferowany jest jako 3- lub 5-drzwiowy hatchback, jako kombi oraz kabriolet z sztywnym elektrycznie otwieranym dachem. Istotną jego zaletą jest też fakt, że na rynku sprzedawanych jest sporo zadbanych egzemplarzy i znacznie łatwiej można kupić zadbaną Astrę niż na przykład Volkswagena Golfa V. Wady tej konstrukcji to przede wszystkim spore zużycie paliwa (szczególnie w silnikach benzynowych), nietrwałe skrzynie biegów, mnogość drobnych irytujących usterek, słaba jakość wykończenia wnętrza oraz przeciętne własności jezdne. Osiągi auta również mogłyby być trochę lepsze.
Spośród aut kompaktowych dostępnych w atrakcyjnych cena, które są dość tanie w eksploatacji godny uwagi jest również Ford Focus Mk2. Oferuje trwałe silniki benzynowe oraz diesle (opracowane wspólne z francuskim koncernem PSA), a oprócz tego ma ciekawy, ponadczasowy design – szczególnie w przypadku egzemplarzy po faceliftingu. Jego mocną stroną w porównaniu do Fiata czy opisanego wyżej Opla są niemal doskonałe własności jezdne. Zawieszenia nie zestrojono tutaj zbyt sztywno, ale jest zaskakująco sprężyste. W połączeniu z precyzyjnym układem kierowniczym jazda tym autem daje ogromną frajdę z jazdy, samochód prowadzi się jak ,,po sznurku’’.
Niestety konstrukcja ma też swoje wady. Przede wszystkim w egzemplarzach z początków produkcji pojawiają się już ślady korozji i to nie tylko na elementach podwozia, ale również i karoserii. Poza tym w Focusie dość często dochodzi do drobnych usterek. Ich naprawa nie jest droga, ale ich częstotliwość może irytować. Zastrzeżenia można mieć jeszcze do niezbyt dobrze wykonanego wnętrza. Z drugiej strony biorąc pod uwagę atrakcyjną cenę można przymknąć na to oko.
Podsumowanie
Fiat Bravo II to jedno z ciekawszych aut w segmencie C. Dlaczego? Między innymi ze względu na atrakcyjny nowoczesny design, pomimo upływu lat samochód nadal wygląda jak nowy. Jednak nie to jest głównym powodem, dla którego warto zdecydować się na ten model. Samochód przekonuje do siebie oczywiście atrakcyjną ceną i niskimi kosztami eksploatacji, części zamienne kosztują do tego modelu najtaniej w swojej klasie. Nie można zapomnieć również o niezawodnych silnikach wysokoprężnych.
Wady włoskiej konstrukcji tak naprawdę wynikają głównie z niskiej ceny wyjściowej samochodu. Auto zostało skonstruowane z zamysłem ,,celowania’’ do klientów preferujących budżetowe auta, stąd oszczędności na materiałach. Jednymi z mankamentów Bravo II są bardzo przeciętna jakość wykończenia wnętrza, mnogość drobnych usterek, nietrwały lakier oraz niezbyt dobre własności jezdne. Można się jednak z tym pogodzić pamiętając o atrakcyjnej cenie. Najpoważniejszą wadą tej konstrukcją jest jednak nietrwała manualna skrzynia biegów M32. Dla świętego spokoju zalecamy wymianę oleju przekładniowego zaraz po zakupie auta. W przypadku tego modelu koszt zakupu jest w stanie przynajmniej częściowo usprawiedliwić większość wad tego hatchbacka.
Oferta silników benzynowych jest tutaj dość skromna. Z punktu widzenia niezawodności najbardziej trwałą konstrukcją wydaje się wolnossący motor 1,4 l. Niestety to wersjach, która nie może pochwalić się ani dobrą dynamiką, ani ponadprzeciętną niezawodnością. Naszym zdaniem lepszym wyborem będzie jedna z wersji silnika 1.4 T-Jet o mocy 120 lub 140 KM. Nie jest to co prawda zupełnie bezobsługowy motor, bo miewa problemy nietrwałą turbosprężarką. Z drugiej strony silniki T-Jet to dobry kompromis pomiędzy trwałością a dobrą dynamiką.
Z jednostek wysokoprężnych godna uwagi jest praktycznie każda wersja, pod warunkiem, że generuje co najmniej 105 KM, a najlepiej 120 KM lub więcej. Wybierający jednostkę 150-konną 1.9 Multijet trzeba pamiętać jednak o problemach z systemem recyrkulacji spalin EGR. W dieslach zdarzają się również przypadki uszkodzenia klapek w kolektorze ssącym oraz awarie innych elementów osprzętu, które wynikają po prostu z wyeksploatowania i większych przebiegów.
Ceny najtańszych sztuk Fiata Bravo II zaczynają się już od niecałych 6 tys. zł. Niestety nie ma co liczyć na zadbany egzemplarz za takie pieniądze. Tyle kosztują samochody wymagające ingerencji blacharza, mechanika, albo jednego i drugiego. Zwykle nie jeżdżą o własnych siłach, a zabranie ich od sprzedającego wymaga wynajęcia lawety. Żeby znaleźć zadbany egzemplarz radzimy zainteresować się głównie autami z polskich salonów, których ceny zaczynają się od około 13 tys. zł. Im większy budżet tym mniejsze ryzyko trafienia na samochód po wypadku. Najdroższe egzemplarze wyceniono na ponad 35 tys. zł.
